wiersze Rossbell

Rossbell · Gość

Oni

Zatrzepotały skrzydła motyla
I lekki był wiatr
Gdy on i ona szli razem
Wśród kwiatów i traw.

On spojrzał jej w oczy.
Rękę do policzka przyłożył.
A ona ufna i niewinna
W jego rękę się wtuliła.

I beztrosko szli dalej
Nie przejmując się światem
Zostawiając za sobą
Wszystkie troski i żale.

Gdy doszli do rzeczki
Która płynęła wzdłuż łąki
Przysiedli na trawie
Obserwując nurt wody.

Wtedy on zrozumiał
Że bez niej żyć nie może
Że gotów jest wszystkiego
By ona była jego.

Ona od dawna
Mocno go kochała
Gdy ten wyznawał jej miłość
Głośno się zaśmiała.

Razem

Kocham Cię.
Powiedziałeś.
Kocham Cię
Powiedziałam.

Wybraliśmy jedną ścieżkę
idąc razem.

Wiec powiedz mi czemu,
To co łączyło nas,
Po prostu odeszło.
Zniknęło.

Powiedz dlaczego,
słowa które wypowiedziałeś
w Moim kierunku straciły
Sens i wartość.

Dlaczego te parę lat miłości
Którą siebie darzyliśmy,znudziło Ci się.

Chciałeś czegoś nowego.Zrobiłeś to,
Co najbardziej zraniło mnie.
Zdradziłeś.

Wiedziałeś jak się tego obawiam.
Wiedziałeś że Kocham Cię.
A jednak to zrobiłeś.
I pytam się teraz,dlaczego?

Jesień
Złociste liście spadają z drzew,
Korony drzew przybierają złotą barwę.

Liście szumią pod ich nogami
Gdy idą trzymając się za ręce.

I wiedzą że nie ważne co by się stało,
Będą mieli siebie, bo mocno się kochają.

A spacery po parku w czasie jesieni,
Tylko tę wieź umacniają.

Nicość
Byłam Sama.
Wśród szarych bloków pozostawiona.
Jak zużyta zabawka w kąt porzucona.
Zraniona.
Sama z bólem w sercu,na pastwę losu wystawiona.
Ogromnym ciężarem przygnieciona.
Cierpiąca
Zraniona bo sam tak chciałeś.
Życie prawdziwe mi odebrałeś.
Załamana
Bo ciężar cierpienia mnie przygniótł
Odebrał pragnienie wszelkich wygód.
Zazdrosna
O nią,bo z nią byłeś
Tego dnia gdy mnie zraniłeś.
Bez marzeń
Bo czymże są te marzenia
Jak nie tylko chwilą wytchnienia?
W Nicości
Tam mnie zostawiłeś,tam pozostanę
Dopóki ktoś nowy nie załata mego serca ranę.

Przepraszam
Skłamałam.
Przepraszam że ci nie powiedziałam.
Przepraszam że cię nie kochałam.
Próbowałam.
Pokochać cię tak,jak na to zasłużyłeś
Przepraszam,że tyle nadziei we mnie włożyłeś.
Zakochałam się.
Przykro mi,skradłam ci serce
I nie powiedziałam że ktoś inny trzymał już me w swej ręce.

Jest
Jestem ''ja''
Jesteś ''ty''
Po miesiącu jesteśmy ''my''
Czego pragniemy?
Czego tak naprawdę chcemy?
Cóż,może kiedyś się dowiemy...

Ona jest
On jest
Po miesiącu oni są
Co oni do siebie czują?
Czego pragną,co kupują?
Cóż,może sobie coś ślubują...

Byliśmy my
Teraz ja
Teraz ty
I znowu pokłóceni
Na zawsze w sercu zranieni
Do czasu osamotnieni

Oni byli
Teraz ona
Teraz on
Nic sobie nie ślubują
Nigdy więcej się nie pocałują
Już się nie miłują.

Zmierzchowy xD:

Zapomnieć

Kochana nie ma co się smucić
To co było przecież już nie wróci
Możemy zacząć wszystko od nowa
Proszę,powiedz ze jesteś gotowa

Kochany mój trudno zapomnieć
Łatwiej po prostu z bólu skomleć
Na wielką próbę zostałam wystawiona
Bym przestała być zrozpaczona
Każdą chwilą się cieszyć mam
Podczas gdy serce nie patrzy w dal
Wciąż się zawraca do tego co było
Tęskni za wszystkim co przeżyło

To rozkaż sercu by mi się oddało
Mnie całego sobą pokochało
Nie patrzyło z rozpaczą na to co było
Lecz zapomniało co się zdarzyło

Serce nie sługa drogi Jacobie
Nie chce się skupić na myślach o tobie
Wybacz proszę drogi przyjacielu
Że skrzywdzić cię tak okrutnie muszę
Ale na moim sercu miłości nie wymuszę

i ostatni:

Do J.
Myślałam dzisiaj o tym co zdarzyć się ma
Myślałam o tym co dziś Bóg mi da
Myślałam o tym ,że po prostu żyć chce
Niestety ty nie rozumiesz mnie

Więzisz mnie w klatce złudnych marzeń
Oszukujesz,unikasz niepotrzebnych zdarzeń
Zabierasz sens życia mego
Od tego rośnie tylko twoje ego

Nie nie nie! Krzyczę z całej siły
Nie nie nie! Już dość mój miły
Nie nie nie! Wolności dziś chce
Nie nie nie! Ty dziś zrozumiesz mnie!

Pokażę ci na co mnie stać
Będę z życia jak najwięcej brać
Zacznę od dzisiaj ,teraz ,zaraz
Tyle tych nowych emocji na raz!

Zazdrość objawiać się w mym sercu będzie
Gdy inna pomyśli ,że cię zdobędzie
Radość czuć będę w sercu całym
Gdy znów będę cię mogła nazywać ''moim małym''
Złość czuć będę na przemian z ulgą
Tak jak ktoś kto rzuca małą kulką
W lotto zacznę grywać
Będę się ciągle na tobie zgrywać
Wszystko co niebezpieczne i złe
Od dzisiaj dotyczy tylko mnie!

Eve

Ostatni mi się najbardziej podoba. Wydaje mi się, jakbyś pisząc go miałaś tak dużo myśli i uczuć, że udało Ci się je przelać na papier.. Bardzo mi się podoba, chciałabym sobie go gdzieś zachować, ale nie będę naruszać Twoich praw autorskich Smile

Rossbell · Gość

Eve

Masz rację. Wiersze najlepiej pisze się, gdy odreagowuje się np czyjąś stratę, zdradę lub po prostu się cierpi. Ja zwykle swoje wiersze i opowiadanie piszę w nocy, gdyż wtedy ma najwięcej spokoju i mogę wyrazić wszystko w racjonalny sposób.
Powracając do Twojego wiersza, to aż emanują z niego te wszystkie emocje i uczucia... Nie umiem tego inaczej opisać, po prostu gdy to czytałam, miałam wrażenie, że może sama coś przeszłaś niemiłego i teraz chciałaś się wyżalić w słowach wiersza. Poza tym przyszła mi do głowy taka myśl, że mogłabyś np przetłumaczyć te słowa na język angielski i pomyśleć o nich jako słowach do.. hm.. piosenki, gdyż mają też w sobie taki rytm melodii... według mnie najlepiej nadaje się do tych słów gra na pianinie Smile

Rossbell · Gość

Buhahah xD A więc nie tyko mi się to tak skojarzyło jak po napisaniu to czytałam?

Takie...piosenkowate to^^ Ale nic nie poradzę

Ten kompletnie nie wyszedł,ale na nic innego mnie nie stac po w-fie.I dedykuję go tobie Eve;)

Tylko na takie coś miałam humor po dzisiejszym wfie.

Stuk…stuk…stuk…
Słychać bicie serca
Kap…kap…kap
Słychać lecące łzy
Wdech….wydech…wdech
Słychać urywany oddech
Do kogo to wszystko należy?
Wystarczy dokładnie się przyjrzeć
A dojrzy się to czego nie widział nikt
Była tam. Wśród wysokich traw.
Płakała i ledwo oddychała. A serce biło coraz słabiej.
Patrzyła się w niebo choć go nie widziała.
Rękoma ściskała trawę, choć jej nie czuła.
Była w swoim świecie .Świecie bólu i zapomnienia.

Trach…trach…trach
Słychać głuche tąpnięcia
Czemu…Czemu…Czemu…
Rozlega się po lesie
Nie…nie…nie…
Wyrywa się raz po raz
Drgawki ogarnęły jej ciało i zaczęła się rzucać.
Nieświadomie krzyczała. Łzy zalewały jej twarz.
Ale nic nie zabrało od niej tego ciężaru.

Stuk…Stuk…Stuk…
Ostatnie tchnienie jej serce wydawało
Kap…kap…kap
I łzy zaprzestały lecieć.
Wdech…wydech…wdech…
Oddech zamierał jej w gardle.
Powoli odchodziła od tego świata.
Sama ,opuszczona przez wszystkich.

Trach…trach…trach…
Ostatni raz jej ciało zadrgało
Czemu…Czemu…Czemu…
Ucichło wśród drzew
Nie…nie…nie…
Już więcej nie dała rady.
Przymknęła oczy i usnęła.
Snem wiecznym.

Eve

Kolejny wiersz jak zwykle wspaniały... Bardzo mi się spodobał, równie tak samo jak ten pt. "Do J".
Kocham dramat, czytam wszystko co znajdę o tragicznej miłości, śmierci, bólu, zapomnieniu.. W końcu mogę to uzyskać dzięki czytaniu Twoich wierszy. Chciałam Ci tu przedstawić może wers, który najbardziej mi się podobał, ale jak przeczytałam całość jeszcze raz, to wiersz jest tak wspaniały, że nie da się go podzielić na części.
Ale jeśli mam już wybierać to sądzę, że te słowa mają coś w sobie:
"Już więcej nie dała rady.
Przymknęła oczy i usnęła.
Snem wiecznym."
Co do czepiania się, to chyba nie mogę znaleźć tu nic, co by mnie nie zadowoliło.
Łaa kocham Twoją twórczość ! Very Happy

I oczywiście dziękuję bardzo za dedyk ;*
I czekam na kolejne wiersze Smile

Sonea

I tu moje pytanie za 100 punktów.
Jak mam ocenić WIERSZ?
Dla mnie wiersze powinny mieć jakąś głębię, jakiś przekaz. Tu tego nie ma, albo się po prostu nie doczytałam. Pośród wersów doczytywałam się jedynie historii o miłości, a przecież takich mamy już wiele.
Innymi słowy po prostu wyrażam swoją opinię, bo nie wiem, co jeszcze napisać.
Ave Wena,
Sonea.

shige

Tak jak napisałaś wyżej: wiersze pisane z nudów. I to doskonale widać. Młodzież kocha się w nieprzemyślanych wierszach oddających chaos w ich główce, czyż nie? Ale co z tego, jeśli ten chaos ubrany jest w pierwsze lepsze łachy, jakie znalazłaś w szafie? Brzydko się prezentuje, brakuje mu galanterii, że jak powiem przenośnią. Czyli tego, co kochamy w poezji, jej interpretacji i analizie. Bo w tych utworach powyżej ciężko coś zanalizować. Brakuje tu... drygu artystycznego? Niedopracowanie pod każdym względem. Nad dobrym wierszem siedzi się długo. A przynajmniej odkłada się go na pewien czas, żeby później przeczytać na nowo i ocenić obiektywnie, na sucho swoje wypociny. Wiem, że to trudne, ale do wykonania.

Każdy twój wiersz jest o miłości, albo prawie. No nie wiem... nie lepiej napisać jeden a porządny? Z pięknymi środkami poetyckimi, może nawet puentą na końcu? Bo tak to nie wiem co mam powiedzieć o tych, co napisałaś. Nic szczególnego. Każdy może usiąść do worda i napisać parę zdań o miłości... hm, nieszczęśliwej? Bardzo oklepane, co podnosi poprzeczkę.

Ja mam taki zamysł: jeśli pisze się o miłości nieszczęśliwej to wiersz wzbudza emocje. W sumie, co ja gadam! Każdy wiersz powinien wzbudzić emocje. A twoje nie wywarły na mnie żadnego wrażenia.

A zaznaczam, ze nie jestem wybrednym czytelnikiem.
To takie uwagi całkowicie nieprofesjonalne, ale od odbiorcy.

Czekam na kolejne wiersze i mam nadzieję, że będzie ino lepij. x)

RainaEternity

Hmmm... Sporo tego Wink

Chyba często się nudzisz.
Nie wiem, jak to skomentować. Nie przychodzi mi żadna krytyka do głowy. Tragedia, to to nie jest, jednakże będę czekać na coś innego Smile

Bo stać Cię na to.
Pozdrawiam.