Jak pisać dialogi?

satanek

1)
- Witaj, mamo – powiedział Krzyś.
Kropka znajduje się na końcu zdania (to, co widzicie powyżej, wbrew pozorom, jest jednym zdaniem). Po „mamo” nie ma kropki, gdyż tekst znajdujący się dalej odnosi się bezpośrednio do wypowiedzi. A skoro nie ma kropki po „mamo”, po myślniku piszemy z małej litery.

2)
- Witaj, mamo. - Krzyś rzucił się mamie na szyję.
Tu z kolei mamy dwa zdania. Pierwsze, to wypowiedź bohatera. Kolejne, to już narracja, określająca, co bohater robi, a co nie łączy się bezpośrednio z jego wypowiedzią. Kropka występuje więc po „mamo” i po „szyję”.

3)
- Witaj, mamo – powiedział Krzyś. - Bardzo za tobą tęskniłem – dodał po chwili i rzucił się jej na szyję.
W tym przykładzie widzimy kwestię wypowiadaną przez bohatera, przerwaną wtrąceniem narratora. Zasada analogiczna, jak w przykładzie 1, mamy tu dwa takie same zdania, jedno po drugim.

4)
- Witaj, mamo. - Krzyś rzucił się mamie na szyję. - Bardzo za tobą tęskniłem – dodał, przytulając ją mocno.
Tu mamy mieszankę przykładu 2 i 1. Początek wypowiedzi bohatera, następnie wtrącenie narratora nie związane bezpośrednio z wypowiedzią, dalej znów bohater i narrator, tym razem w jednym zdaniu. W sumie trzy zdania, a co za tym idzie, trzy kropki i trzy wielkie litery.

5)
- Witaj, mamo! - zawołał Krzyś. - Tęskniłaś za mną? - spytał, przytulając się do mamy.
Analogicznie do przykładu 3, z tym, że zastosowane znaki interpunkcyjne „!” i „?”. One nie muszą kończyć wypowiedzi, więc mogą znaleźć się w środku zdań. Jednak równie dobrze można ich użyć w zdaniach typu 2, wtedy spełniają taką rolę, jak kropka.

To chyba najczęstsze przykłady, w których można się pogubić. Kończąc, trzeba zwrócić uwagę jeszcze na jedno, gdyż bardzo często pojawia się następujący błąd:
- Witaj, mamo – powiedział Krzyś
Jak widać, zdanie nie jest zakończone kropką. Należy zaznaczyć, że jest to zdanie, jak każde inne i musi się kończyć kropką (za słowem „Krzyś” oczywiście).

Źródło: piszmy.pl